Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Duo Reges: constructio interrete. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Suo genere perveniant ad extremum;

Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Perge porro;: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Bork: Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Bork: Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Confecta res esset.: Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
In schola desinis.: Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

Quocirca eodem modo sapiens erit affectus erga amicum, quo
in se ipsum, quosque labores propter suam voluptatem
susciperet, eosdem suscipiet propter amici voluptatem.

Frater et T.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;

Ratio quidem vestra sic cogit.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Prodest, inquit, mihi eo esse animo.